Güneş ve Ay
Uyuyorsun ya kucağımda çocuk, Sönüyor bir anda kederler, Bir bahar akşamı esintisi gibi, Yağmurdan sonraki toprak gibi, Kıştan sonraki bahar gibi, Umut kokuyor ellerin... Kirpiklerin çocuk, ve göz bebeklerin, Özlemi çekilen uzak memleket gibi, Sıcak, neşe dolu ve derin... Dünyanın en tatlı melodisi sanki gülüşün, Kaç sevgili maşukunu böyle sevdi bilemem, Ama ellerin çocuk, Parmakların, ve tenin, Cenneti aratmıyor bu dünyada... Kokuna hapsoluyor tüm sevinçlerim, Telaşlarım seninle başlayıp, Seninle son buluyor... Varlığın ekmek gibi, Su gibi, Varlığın mecburi ve zaruri çocuk... Hayallerim sonra, dileklerim, Senin adınla başlıyor, Dualarım senin adınla çoğalıyor, Güzelleşiyor çocuk... Bize bir yürek veriyorsun, Sadece seni sevmeye talip, Sadece sana meftun, Sana ait... Oyunların yok mu sonra, Dünyamızın ahengi, Gülüşlerin, bakışların ve sesin çocuk, Doğan her günün rengi... Bir y