Bizler ve Neslimiz
Günlerin hızla bir ötekini kovaladığı, gündüzlerin akşamlara çok çabuk ulaştığı ahir zamanda, doğru düzgün yaşama niyetinde ancak buna dair çok az çaba içerisinde sürüklenip gidiyoruz. Evet! Hayat bir akış ve biz adeta sürükleniyoruz. Yaptığımız çoğu işi ruhsuzca yapıyoruz. Severek veya tutku ile değil sadece mecbur olduğumuz için, zevk almadan yaptığımız tonla mecburiyetimiz var. Sevdiğimiz insanlarla alakalı aldığımız sorumluluklar değil, onlar en tatlıları sayılır. “Ekmek aslanın ağzında” deyimi peşimizde dolandığı için, yapmaya “mecbur” olduğumuz işlerimiz en başta gelir.